Autorzy: Dariusz Grobelny, Sebastian Machaj, Kinga Raczak i Jakub Wagner

Podjęte działania projektowe mają za zadanie stworzenie porządku w kompozycji wnętrza poprzez podporządkowanie jej głównym elementom przestrzeni i podkreślenie istniejących walorów kompozycyjnych. Nowo wprowadzane elementy w czytelny sposób kontynuują budowę wnętrza.

Posadzka

– ujednolicenie, stworzenie jednolitej przestrzeni w zakresie pierzei;

– reminiscencja salonu, stworzenie mozaiki, która kojarzyłaby się  z przestrzenią główną –  Salonem. Zastosowany wzór jest reminiscencją posadzek, jakie możemy  spotkać w salonach pałaców czy kościołach. Posadzka swoim stylem nawiązuje dialog z dawnym budynkiem ratusza;

– nowy wymiar.  Uzyskanie dodatkowego – trzeciego wymiaru, złudzenia optycznego, które odbierane w odpowiedniej perspektywie pozwala nam dostrzec nowy wymiar i jakość tego wnętrza;

– lokalne materiały. Wpisując plac w kontekst otoczenia zastosowano występujące w Krakowie materiały:  granit, bazalt, wapień. Część użytej kostki stanowić będzie materiał z rozbiórki starej nawierzchni.

Wprowadzona zieleń składa się z trzech szpalerów podkreślających wnętrze placu i rangę budynku Muzeum Etnograficznego jako głównego obiektu kompozycyjnego placu. Mała architektura podkreśla główne założenia kompozycji placu.  Ławki podłużne biegną równolegle do elewacji i szpalerów drzew. Fontanna połączona z istniejącą rzeźbą stanowi zamknięcie ciągu komunikacyjnego ulicy Mostowej. Ławka romboidalna stanowi element rzeźbiarski przestrzeni placu. Zakłada się, iż wszystkie formy małej architektury będą elementami prostymi w wyrazie, nie konkurujące z historycznymi formami, a zarazem nadające placu współczesny wyraz. Fontanna została zaprojektowana tak, aby w okresie zimowym była jednolitą częścią nawierzchni.

Oświetlenie

– iluminacja Ratusza i Kościoła Bożego Ciała – podkreśla dwie główne dominanty tej przestrzeni;

– lampy w posadzce placu – tworzą subtelne przedpole dla iluminacji budynku dawnego ratusza, podkreślają układ posadzki i nadają placu współczesny wymiar poprzez swobodną kompozycje;

– lampy historyczne wzdłuż trzech elewacji placu – podkreślające układ wnętrza i charakter Salonu.

Komunikacja

Główną ideą jest przyjęcie priorytetu komunikacji pieszej.  W związku z tym ograniczono ruch kołowy na przedłużeniu ulicy Bożego Ciała. Wytyczony ciąg komunikacyjny w tym miejscu ma charakter obsługującego mieszkańców oraz usługi znajdujące się w parterach kamienic. Podobny charakter ma dojazd od strony północnej. Pas drogowy we wspomnianych miejscach został wytyczony minimalnym krawężnikiem oraz elementami architektonicznymi – ławki, słupki.

Pas drogowy od strony południowej zostanie zachowany wraz z wprowadzonymi miejscami postojowymi wzdłuż niego. W pasie tym zostały odtworzone istniejące tory, co umożliwi parkowanie w tym miejscu tramwaju historycznego.